Jesteśmy ruchem, który stara się pomóc ludziom w budowaniu relacji z Bogiem oraz innymi osobami przez nieograniczone wyrażanie i doświadczanie uwielbienia wypełnionego miłością i uniżeniem. Dążymy do tego, by prawda o tym, że Bóg jest miłością, że Jezus służył innym kierowany miłością, a nasz Ojciec dyscyplinuje nas i odnawia w miłości, stała się powszechna, Wierzymy, że wydarzenia i historie opisane w Biblii są aktualne i dziś, szczególnie gdy badamy je przez pryzmat kontekstu, bo to powoduje, że jedyną adekwatną reakcją jest padnięcie na kolana przed miłosierdziem, łaską i miłością Boga.
Fundamentem naszej tożsamości jest fakt, że Jezus od wieków jest wciąż ten sam i nigdy się nie zmieni (por. List do Hebrajczyków 13,8). Jego życie to kamień węgielny i wypełnienie wszystkiego, co zapowiedziało Pismo. Jezus to głowa Kościoła. To od Jezusa możemy uczyć się, jak służyć – to jest przez oddawanie chwały Bogu i okazywanie szacunku innym. Ponad wszystko pragniemy, by ludzie poznali i zrozumieli to, że są w pełni akceptowani, nie dzięki temu, co uczynili, czynią lub uczynią, ale tylko dzięki ofierze Chrystusa, która powoduje, że z powrotem są włączeni w relacje z Bogiem. W tej podarowanej nam wolności jesteśmy uzdatnieni do osiągnięcia pełnej relacji z Bogiem, co stało się możliwe dzięki posłuszeństwu Jezusa wyrażonemu w jednym, pełnym, wiecznym i doskonałym akcie zbawienia na krzyżu.
Za pośrednictwem obfitej łaski wylanej na nas bezpośrednio z krzyża, Jezus stworzył społeczność wśród swoich uczniów – społeczność, w której doskonaliło się służenie innym aż do największych poświęceń; społeczność, która zbliżała ludzi do Boga w uwielbieniu i służbie, jako wyraz dziękczynienia, o którym mówi poniższy fragment:
42 Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach. 43 Bojaźń ogarniała każdego, gdyż Apostołowie czynili wiele znaków i cudów. 44 Ci wszyscy, co uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne. 45 Sprzedawali majątki i dobra i rozdzielali je każdemu według potrzeby. 46 Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca. 47 Wielbili Boga, a cały lud odnosił się do nich życzliwie. Pan zaś przymnażał im codziennie tych, którzy dostępowali zbawienia. – Dzieje Apostolskie 2,42-47
W jaki sposób będziemy pomagać ludziom budować relacje z Bogiem oraz innymi osobami?
Będziemy to czynić poprzez bycie liderami, którzy służą, są autentyczni, prawdziwi, nie ukrywają niczego przed innymi, odsłaniają niedoskonałości, żyją w łasce – to jest sposób, w jaki mamy nadzieję prowadzić innych w osobistej relacji z Bogiem. Nikt z nas nie jest Jezusem, nie jesteśmy idealni, czasami na pewno zawiedziemy, ale Bóg jest doskonały i nigdy nie zawodzi. Wypełnia nas współczucie do upadłego świata, zdeprawowanej ludzkości – sami zmagamy się z identycznymi problemami tego świata. Nasze życie to świadectwo Bożej łaski i tego, w jaki sposób staliśmy się członkami Jego królestwa. Chcemy zapewnić wiele okazji, by budować relacje poprzez czas uwielbienia, nauczania, świadectwa i służbę innym. Modlimy się o to, co Paweł napisał do Rzymian w Liście do Rzymian 1,11-12: „Gorąco bowiem pragnę was zobaczyć […] abyśmy się u was nawzajem pokrzepili wspólną wiarą – waszą i moją.”